Τι συμβαίνει στη ψυχολογία ενός ανθρώπου όταν πρέπει μετά από αρκετά χρόνια να καταφύγει ξανά στο χαρτζιλίκι; Και ποιος είναι ο πάροχος; Οποιοσδήποτε! Οι γονείς, οι παππούδες, ο φίλος...Έχεις κάνει του κόσμου τις σπουδές (στην Ελλάδα βρισκόμαστε), έχεις εργασθεί πολλά χρόνια και καταλήγεις μία μέρα άνεργος και άφραγκος. Κάποιος πρέπει να σε ενισχύσει οικονομικά, άρα σου δίνει κάποια χρήματα, ένα χαρτζιλίκι όπως τότε που ήμασταν παιδιά. Και ένα άλλο κακό επακόλουθο όλης αυτής της κατάστασης είναι ότι όποιος σε χαρτζιλικώνει σε ελέγχει επιπλέον. Νιώθεις ότι αντί να κάνεις βήματα μπροστά, κάνεις βήματα πίσω. Και πηγαίνοντας πίσω φτάνεις στο σημείο όπου ήσουνα παιδί και έλεγες "Κάποτε θα βγάλω τα δικά μου χρήματα και θα κάνω αυτό, εκείνο, το άλλο κ.ο.κ.". Έχεις προλάβει να κάνεις κάποια από αυτά, αλλά δε φαντάστηκες ποτέ ότι δε θα έχεις δουλειά. Για αυτό άλλωστε βιώνουν τα παιδιά αυτό το απίστευτο άγχος κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων, για να βρούνε μία δουλειά. Βλέπεις τις προσπάθειες σου να έχουν πέσει στο κενό, οι λάθος επιλογές σου γίνονται τέρατα μέσα στο κεφάλι σου, μετανιώνεις ενώ έλεγες δε θα μετανιώσεις για πράγματα που έκανες, δίνεις δίκιο στους δικούς σου και μετανιώνεις που δεν τους άκουσες και δεν ακολούθησες τις συμβουλές τους, άλλοτε ελπίζεις και άλλοτε απελπίζεσαι, αποπροσανατολίζεσαι, χάνεσαι ανάμεσα στις πληροφορίες, και άλλοτε βρίσκεις το δρόμο να προχωρήσεις μπροστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου