Προσωπικά πιστεύω ότι η διαπαιδαγώγησή, οι εμπειρίες μας άλλοτε λειτουργούν ως ώθηση για να πετάξουμε και άλλοτε ως βαρίδιο, όπου μας καθηλώνουν στο έδαφος ή δε μας επιτρέπουν να πετάξουμε τόσο ψηλά όσο θα μπορούσαμε. Τα παιδιά βιώνουν καταστάσεις, άλλες γεμάτες αγάπη και άλλες όχι, οι οποίες ψαλιδίζουν τα φτερά τους. Μπορεί ένα παιδί με ψαλιδισμένα φτερά να μπορέσει να πετάξει τόσο ψηλά όσο θα έφτανε αν δεν είχε συμβεί αυτό; Μπορεί αργότερα να δημιουργήσει νέα φτερά και να χαράξει το δρόμο του όπως του αξίζει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου