Όταν κάποιος δε σου βγάζει τον καλό σου εαυτό, απλά απομακρύνεσαι..

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μας βγάζουν τις αρνητικές πλευρές του εαυτού μας και κάποια συναισθήματα που κανονικά είναι μέσα μας σαν "ανενεργά ηφαίστεια". Αυτά τα συναισθήματα είναι η επιθετικότητα, ο ανταγωνισμός, ο φθόνος κ.ά..
Χαλάει η αρμονία του πνεύματός μας, η ισορροπία μας, η ηρεμία μας. Όταν πια κάποια άτομα παύουν να μας κάνουν καλό, είναι προτιμότερο να απομακρυνόμαστε από αυτά, ίσως για πάντα, ίσως, όμως, και για λίγο. Κάποιοι θα έλεγαν ότι το να απομακρύνεσαι δεν είναι η σωστή λύση. Θα πρότειναν να επισημάνεις το τι σε ενοχλεί προσπαθώντας έτσι να φτιάξεις τη σχέση σου με αυτά τα άτομα. Δεν αντιλέγω, ωστόσο, κάποιες φορές αυτό δεν είναι εφικτό (θα το αναλύσουμε σε άλλο άρθρο). Το να απομακρύνεσαι όχι μόνο σε βοηθά να ξαναϊσορροπίσεις αλλά δίνει και λίγο χώρο στη σχέση σας ώστε να "πάρει" μία "ανάσα". Αποφεύγονται οι αντιπαραθέσεις, και έτσι, αν τυχόν η ζωή σε φέρει πάλι κοντά στα άτομα αυτά έχεις αποθέματα αγάπης και αντοχές να δεις αν τελικά είναι όλα σε πλήρη αρμονία και μια επανεκκίνηση ή συνέχιση, αν προτιμάτε, είναι εφικτή. Και συνήθως είναι εφικτή, γιατί δεν έχει προλάβει το άτομο αυτό να κάνει εκτεταμένη "ζημιά" στον εσωτερικό σας κόσμο. Δεν έχετε προλάβει να ζήσετε σε μεγάλη έκταση και ένταση τα αρνητικά συναισθήματα που σας βγάζει. Έτσι, ότι έχει συμβεί στο παρελθόν είναι εύκολο να ξεχαστεί, να επουλωθεί..