Η ανεργία με απλά λόγια...

Διαβάζοντας μερικά άρθρα για την ανεργία κατάλαβα - εξήγησα τη διαφορά στον χαρακτήρα όσων έμειναν άνεργοι. Βέβαια, συζητώντας και με άλλους ανέργους (που έχουν το θάρρος να ομολογήσουν τα συναισθήματά τους) είχα βεβαιωθεί για τα κύρια σημεία ή μάλλον για τα κοινά
χαρακτηριστικά που έχουμε (αναφέρομαι τουλάχιστον σε αυτούς με τους οποίους συζήτησα): α) νιώθεις μη - χρήσιμος, ή καλύτερα ας μη το πω κομψά, ας χρησιμοποιήσω τη λέξη που χρησιμοποίησαν όλοι: άχρηστος, β) χάνεις την αξιοπρέπειά σου, γ) χάνεις τον έλεγχο, πελαγώνεις. Το τρίτο βέβαια πριν μερικά χρόνια δεν θα ίσχυε γιατί τότε υπήρχαν περισσότερες πιθανότητες να βρει κανείς εργασία. Και όλα αυτά διαδραματίζονται μέσα σε ένα πλαίσιο που έχει καταφέρει να μας κάνει να αμφιβάλλουμε για τα πάντα, να σκεφτόμαστε αρνητικά, να μην κάνουμε μακροπρόθεσμα σχέδια, να μη ζούμε το παρόν, να νοσταλγούμε το παρελθόν, να είμαστε μονίμως στενάχωροι. Που να βρεθεί η δύναμη, η ψυχραιμία, η αυτοπεποίθηση, η διάθεση για αναζήτηση εργασίας; Νομίζει κάποιος πια  ότι όχι μόνο δεν υπάρχει τρόπος να βρει εργασία μα ακόμα και να κάνει το πρώτο βήμα, αυτό της αναζήτησης. Δηλαδή, πολλοί δε ξέρουν καν που να απευθυνθούν και πώς, για να εργασθούν.  Και αν βρεθεί η εργασία, είσαι μονίμως μέσα στο άγχος αν θα κρατήσει και πόσο...